การทดสอบฤทธิ์ต้านการดื้อยารักษามะเร็ง doxorubicin (DOX) ในเซลล์มะเร็งเต้านมชนิด MCF-7/ADR และ MCF-7 ของน้ำมันหอมระเหยที่แยกได้จากรากโกฐสอ (Angelicae dahurica Benth; ADO), ดอกของพืชสกุลอินูล่า (Inula japonica Thunb; IJO) และสาร isoalantolactone (ISO) ซึ่งเป็นสารในกลุ่ม sesquiterpene ที่แยกได้จาก IJO โดยเซลล์มะเร็งจะได้รับสารทดสอบในขนาดที่ไม่ก่อให้เกิดความเป็นพิษต่อเซลล์ปกติ นั้นคือ ADO 12.5 μg/ml, IJO 20 μg/ml หรือ ISO 1 μg/ml จากการทดลองพบว่าสารทดสอบทำให้การแสดงออกของโปรตีน ABCB1*ลดลง และทำให้ไขมันที่อยู่ในเยื่อหุ้มเซลล์ไม่คงตัว ส่งผลให้ยาต้านมะเร็งเข้าสู่เซลล์ได้มากขึ้น แต่ที่ขนาดดังกล่าวไม่มีผลต่อการออกฤทธิ์ของเอนไซม์ ABCB1 ATPase** ทำให้สามารถสรุปได้ว่า ADO, IJO และ ISO มีฤทธิ์ต้านการดื้อยารักษามะเร็งผ่านกลไกในการยับยั้งการแสดงออกของ ABCB1 และการทำให้ไขมันในเยื่อหุ้มเซลล์ไม่คงตัว ซึ่งน่าจะเป็นประโยชน์ในการพัฒนาสารต้านการดื้อยาที่มีความปลอดภัยต่อไป
*ATP-binding cassette subfamily B member 1 (ABCB1) หรือที่เรียกว่า P-glycoprotein และ MDR1 เป็นยีนที่ควบคุมการดื้อยาของเซลล์
**ABCB1 ATPase เป็นเอนไซม์ที่ควบคุมการผ่านเข้า-ออกของสารต่างๆ ผ่านเยื่อหุ้มเซลล์