สมุนไพรรักษาแผลเปื่อยเรื้อรัง

อาการแสดงทางผิวหนังในผู้ป่วยเอดส์มีหลายชนิดดังได้กล่าวแล้วในหัวข้อผื่นแพ้ คัน ในหัวข้อนี้จะกล่าวถึงแผลเปื่อยเรื้อรังที่เกิดจากเชื้อแบคทีเรีย ในผู้ป่วยเอดส์มักมีการทำงานของ B-cell บกพร่อง (B-cell defect) และเม็ดเลือดขาวชนิดนิวโตรฟิลต่ำ (neutropenia) ที่เกิดจากการกดไขกระดูก (myelosuppression) จากยา เช่น zidovudine (AZT), ganciclovir เป็นต้น หรือจากภาวะ autoimmune และผลโดยตรงของเชื้อ HIV ต่อเม็ดเลือดขาวชนิดนิวโตรฟิล (neutrophil) รวมทั้งมีความผิดปกติของ chemotaxis ของเม็ดเลือดขาว จึงทำให้ผู้ป่วยเกิดการติดเชื้อได้ง่าย เชื้อที่พบได้บ่อยที่สุด คือ Staphylococcus aureus ผู้ป่วยสามารถสังเกตตัวเองหลังจากใช้ยาดังกล่าว หากมีภาวะเม็ดเลือดขาวต่ำจะมีอาการแสดงคือ ผู้ป่วยจะมีอาการเจ็บคอ นอกจากนี้แล้วรอยโรคเหมือนกับที่พบในผู้ป่วยที่มีภูมิคุ้มกันปกติ การรักษาผู้ป่วยมักต้องรับไว้ในโรงพยาบาลและให้ยาปฏิชีวนะชนิดฉีดเข้าหลอดเลือดดำ เพื่อป้องกันการกระจายของเชื้อทั่วร่างกาย การตอบสนองต่อยาอาจช้า และต้องให้ยานานกว่าปกติ ยาปฏิชีวนะที่ใช้เป็นกลุ่ม semisynthetic penicillin (เช่น dicloxacillin, oxacillin, cloxacillin) หรือ first-generation cephalosporin เพื่อให้การตอบสนองต่อการรักษาดีขึ้น อาจให้ rifampin 450-600 มก./วัน นาน 5-10 วัน หรือ topical mupirocin ป้ายรูจมูก เพื่อกำจัดเชื้อที่อยู่ในรูจมูกซึ่งพบมากประมาณ 2 เท่าของคนปกติ (1)

เอกสารอ้างอิง

1. พรชัย จิระชานากุล. Skin manifestations in HIV-infected patients. ใน: ปรียา กุลละวณิชย์ ประวิตร พิศาลบุตร, บรรณาธิการ. ตำราโรคผิวหนังในเวชปฏิบัติปัจจุบัน. กรุงเทพ:บริษัท โฮลิติก พับลิชชิ่ง จำกัด, 2540:544 หน้า.