การศึกษาความปลอดภัยของสารสกัดน้ำของชาเขียว (Pu-erh Green tea) และสารสกัดน้ำของชาดำ (Pu-erh Black tea)

การทดลองศึกษาเปรียบเทียบปริมาณสารสำคัญในชาเขียวและชาดำ พบว่าสารสำคัญในชาดำคือสารกลุ่มโพลีแซคคาไรด์ สารเม็ดสี และสารกลุ่มฟลาโวนอยด์ ในขณะที่ชาเขียวจะพบสารกลุ่มโพลีฟีนอลและกรดไขมันอิสระเป็นสารสำคัญ และเมื่อศึกษาความเป็นพิษของสารสกัดน้ำของชาทั้งสองชนิด โดยป้อนสารสกัดน้ำจากชาเขียว (GTE) หรือสารสกัดน้ำของชาดำ (BTE) ในขนาด 1250, 2500 และ 5000 มก./กก.น้ำหนักตัว โดยป้อนในปริมาตร 1 มล./100 ก.น้ำหนักตัว ให้แก่หนูแรทติดต่อกันเป็นเวลา 28 วัน พบว่าชาเขียวแสดงความเป็นพิษเล็กน้อยเมื่อได้รับในขนาด 2500 และ 5000 มก/กก.น้ำหนักตัว โดยเอนไซม์ alanine aminotransferase มีค่าเพิ่มขึ้นในหนูแรทเพศผู้ที่ได้รับ GTE 5000 มก. ปริมาณ cretinine สูงขึ้นในกลุ่มที่ได้รับ GTE 5000 มก. และในหนูแรทเพศผู้ที่ได้รับ GTE 2500 มก. นอกจากนี้ยังพบว่าท่อน้ำดีขยายขนาดขึ้นเล็กน้อยในกลุ่มที่ได้รับ GTE ซึ่งแสดงให้เห็นว่าชาเขียวอาจส่งผลกระทบต่อตับและไต ในขณะที่ไม่พบอาการข้างเคียงใดๆ ในกลุ่มที่ได้รับ BTE ดังนั้นสารสกัดน้ำจากชาเขียวขนาด 1250 มก/กก. และสารสกัดน้ำของชาดำขนาด 5000 มก./กก.มีความปลอดภัยตามภาวะที่ทำการศึกษา

J Agric Food Chem 2010; 58:1350-8